Δευτέρα 26 Μαΐου 2008

Μια ταινία ~ χίλια συναισθήματα Μέρος 4ο

"Κάλλιο αργά παρά ποτέ," λέει μια σοφή παροιμία. Η ταινία του Σαββάτου/Δευτέρας είναι η εξής:

Breakfast at Tiffany's

Μια ταινία για μια τρελή κι αλλοπαρμένη γυναίκα στην Νέα Υόρκη των αρχών της δεκαετίας του '60 με μια καταπληκτική Audrey Hepburn στο ρόλο της Holly Golightly.
Δεν χρειάζεται κανείς να πει πολλά για μια ταινία που τα λέει όλα μόνη της. Κλασσικό αλλά πάντα φρέσκο, το δημιούργημα του Blake Edwards (To Πάρτυ, Ροζ Πάνθηρας, κ.ά.) είναι κατά τη γνώμη μου η απόλυτη ρομαντική κομεντί, αν και ενσωματώνει πολλά περισσότερα. Με καυστικό χιούμορ για τη σύγχρονη γυναίκα (αλλά χωρίς να γίνεται μισογύνικο) που δεν ξέρει ακριβώς τι θέλει... Που φλερτάρει με σοφιστικέ τρόπο με τους άνδρες και γοητεύει τους πάντες αλλά όταν μένει μόνη μετατρέπεται σε ένα ευάλωτο, εύθραυστο και ελαφρώς νευρωτικό πλάσμα. Χαρακτηριστική η σκηνή στο ταξί αλλά και στο παράθυρο που τραγουδά το συγκλονιστικό Moonriver με την άγουρη αλλά γεμάτη ευαισθησία φωνή της.

Έχω την εντύπωση πως η πιο πάνω σκηνή είναι μία από τις ωραιότερες σκηνές του παγκόσμιου κινηματογράφου όλων των εποχών.
Γενικά, η σκηνοθεσία είναι εμπνευσμένη με σημασία στις λεπτομέρειες. Καταπληκτικά κοστούμια και σκηνικά και μοναδικές ερμηνείες τόσο της Audrey Hepburn όσο και του George Peppard αλλά και των άλλων ηθοποιών.

Όλα αυτά, όμως, δεν έχουν και τόση σημασία. Σημασία, για μένα, έχει το πως σε κάνει μια ταινία να νιώθεις όταν πέσουν οι τίτλοι τέλους. Και αυτή εδώ... εμένα πάντα με αφήνει με βλέμμα ονειροπαρμένο(!) και με ένα χαμόγελο μέχρι τ' αυτιά!

10 σχόλια:

Αστερόεσσα είπε...

Η Audrey Hepburn είναι από τις αγαπημένες μου ηθοποιούς. Πάντα τη θεωρούσα πρότυπο ομορφιάς για την εξαϋλωμένη φιγούρα και τα τεράστια μάτια, το έξυπνο βλέμμα και την αυθάδη μύτη της.
Οι άντρες βέβαια τη θεωρούν αντιπρότυπο. Για το πολύ λιπόσαρκο. Όμοια όπως δεν αρέσκονται στις φιγούρες π.χ. του Gustav Klimt.
Ωραία ταινία. Πού την ξέθαψες; Δεν τις δείχνουν πια αυτές τις ταινίες, πέρα από κάποιους συνοικιακούς σινεμάδες και κάτι λέσχες. Στην Ευρώπη σχεδόν καθόλου. Μόνο κάτι κανάλια στην τηλεόραση χαμηλής ακροαματικότητας.

Dimitra Andritsiou είπε...

Και για μένα ήταν και είναι πρότυπο ομορφιάς. Θαρείς ότι θα σπάσει... τόσο εύθραυστη φαίνεται.
Όσο για το που την ξέθαψα, τι εννοείς; Στο DVD club φυσικά! :)
Την είδα ξανά μετά από χρόνια και την παρήγγειλα να την έχω. Είναι πλέον στη συλλογή μου. Αν την θες, την αντιγράφω και στη στέλνω..

Αστερόεσσα είπε...

Aχ, please! Και ελληνικές ταινίες του ασπρόμαυρου κινηματογράφου!
Εδώ που μένω στη μέση του πουθενά για να βρω πολιτισμό, πρέπει να περπατήσω με βήμα γοργό 45 λεπτά να πάω στο χωριό και μετά να πάρω τρένο για να δω κι ανθρώπους και ταινίες!

Dimitra Andritsiou είπε...

Δεν έχω ελληνικές! Ψάχνω εδώ και καιρό να βρω την Κάλπικη Λίρα, το Κυριακάτικο Ξύπνημα και άλλες αλλά δεν τις βρίσκω...
Πάντως αυτή να στη στείλω ευχαρίστως. Έχω και Τσάρλι Τσάπλιν καθώς και άλλες κλασσικές.

Unknown είπε...

Ζέστη Δημητρούλα μου, αλλά βλέπω την ταινία σου και δροσίζομαι! Αχ, τι σκηνή, τι φιλί, χαχαχα!

"ζαχαρούλα.." είπε...

καλημέρα!! καλημέρα!! καλημέρα!!

BUTTERFLY είπε...

Ντρην! Ντρηηηηην! Προσκληση Λεμε!

Αστερόεσσα είπε...

Για ελληνικές ταινίες, αυτόν εδώ τον ιστότοπο τον έχεις υπόψιν;

"ζαχαρούλα.." είπε...

καλό μήνα!! καλό καλοκαίρι καλή μου!!

Dimitra Andritsiou είπε...

Sorry παιδιά, ήμουν εκτός και γι'αυτό δεν απαντούσα.

@Lily
Οπως σου είπα είμαι στο χωριό μου και δροσίζομαι ;)

@Ζαχαρούλα
Καλημέρα και καλό μήνα και σε σένα. Καλό καλοκαίρι

@butterfly
ετοιμάζω το παιγνίδι τώρα!

@αστερόεσσα
Ελένη μου, το κράτησα στους σελιδοδείκτες μου. Θα το τσεκάρω αργότερα.

Γενικά: Καλό καλοκαίρι σε όλους. Φιλάκια θαλασσινά!

Με διαβάζουν;;;

Η κραυγή ενός παιδιού

Χαμογελω οταν βλεπω...