Και τώρα τι;

Μια βδομάδα πέρασε από τη δολοφονία του Αλέξη (εγώ έτσι θα την αποκαλώ. Εκφράσεις όπως: "τραγικός θάνατος", "ο χαμός ενός παιδιού" και "εξοστρακισμός σφαίρας" δεν τις καταλαβαίνω). Ταραχές έγιναν και γίνονται ακόμη. Βιτρίνες έσπασαν, τράπεζες κάηκαν, κλοπές έγιναν. Βροχή από πέτρες έπεσε πάνω σε αστυνομία και μη, παιδιά 13-20 συνελήφθησαν (άδικα ή δίκαια δε θα το κρίνω τώρα), ξύλο έπεσε, οι κουκουλοφόροι (από ποια μεριά άραγε;;;) έπαιξαν το δικό τους παιχνίδι.

Και τώρα τι;;;

Σε διάφορες χώρες της Ευρώπης γίνονται διαδηλώσεις συμπαράστασης με συμπλοκές με την αστυνομία ή και χωρίς. Τα κανάλια παίζουν το παιχνίδι τους. Η κυβέρνηση αδιαφορεί και προσπαθεί να κουκουλώσει το ένα σκάνδαλο μετά το άλλο. Οι Έλληνες έχουν μοιραστεί σε δύο στρατόπεδα.

Και τώρα τι;;;

Αυτές τις μέρες έχω ακούσει πολλά. Δε ξέρω τι να πιστέψω. Δε με νοιάζει κι όλας. Ξέρω πως όλοι εμείς σε λίγες μέρες θα το ξεχάσουμε. Ξέρω, επίσης, πως οι νέοι θα ζήσουν σε πολύ χειρότερες συνθήκες από τις δικές μας. Οικονομικά, πολιτικά, οικολογικά τα πράγματα πάνε προς το χειρότερο.
Ναι, θλίβομαι και πονάω όταν ακούω πως ένα παιδί δολοφονήθηκε πριν προλάβει να μεγαλώσει.
Θλίβομαι και πονάω περισσότερο όταν ξέρω πως αυτή η γενιά θα αναγκαστεί να δουλεύει για 400 - 500 ευρώ το μήνα (στην καλύτερη περίπτωση).
Υποφέρω, δε, ακόμη περισσότερο όταν ξέρω πως χιλιάδες παιδιά πεθαίνουν (και θα συνεχίσουν να πεθαίνουν) από ασθένειες που σχετίζονται με την ατμοσφαιρική ρύπανση, τη μόλυνση του νερού, την έλλειψη τροφής, το AIDS, τους πολέμους και την έλλειψη νερού.

***

Πριν λίγες μέρες στο ιστολόγιο της Μαρίας Τζιρίτα διάβασα ένα σπουδαίο κείμενο. Ζήτησα την άδεια της Μαρίας και της γυναίκας που το έγραψε, της Αφροδίτης, να το αναρτήσω για να μπορέσουμε να διαδώσουμε το μήνυμα του κειμένου. Ευχαριστώ, Αφροδίτη και Μαρία!

"Λίγο πριν τις επερχόμενες γιορτές μας προέκυψε μια μέρα αργίας! Χαράς ευαγγέλια ίσως για κάποιους να ξεκουραστούν για λόγους διαμαρτυρίας, πένθους ή απεργίας.
Προσωπικά ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ με τούτη την αναπάντεχη μέρα αργίας!
ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ να βλέπω σκηνές βίας να εισβάλλουν μέσα από τις οθόνες στα σπίτια μας, στις καρδιές μας.
ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ να ακούω μεγαλεπήβολες κουβέντες και "συγνώμες" από ψηλά ιστάμενα πρόσωπα.
ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ να παρατηρώ τους γνωστούς αγνώστους να "λερώνουν" την Ελλάδα μας.
ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ να με "βομβαρδίζουν" κουβέντες πρώην, νυν και αυριανών πρωθυπουργών για αντεπιθέσεις μεταξύ τους.
ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ να προσπαθώ να μαντέψω την ηλικία των ταραχοποιών,την εθνικότητα ή το χρώμα του κασκόλ που φορούσαν.
Πόσα ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ μπορώ να γράψω; Απίστευτα πολλά, τούτες τις μέρες που η Ελλάδα μας πρωταγωνιστεί σε παγκόσμιο επίπεδο. Συγκρατούμαι όμως καθώς στη ζωή μας εισέβαλε ο Αλέξης! Ο Αλέξης, παιδί της διπλανής πόρτας, μαθητής του γειτονικού μας σχολείου, ίσως παιδί του καθενός από εμάς. Έγινε ξαφνικά και απρόσμενα ο δικός μας Αλέξης!
Άνοιξαν διάπλατα οι καρδιές όλων μας για να τον αγκαλιάσουμε. Άνοιξαν διάπλατα οι σκέψεις όλων μας για να τον νιώσουμε.
Ένα μελαχροινό αγόρι, με το γνωστό casual ντύσιμο των ημερών μας, την κουκούλα της ζακέτας του, το χαμόγελο των 15του χρόνων, την ανεμελιά από τη βόλτα στα internet cafe, ένας έφηβος των blog και του διαδικτύου, να μοιάζει τόσο πολύ με τους δικούς μου γιους! Ήρθε άθελα του να μας αναστατώσει γλυκά, μα πονεμένα! Ήρθε να μας "ζητήσει" να του ευχηθούμε "καλό ταξίδι", γιατί ξαφνικά λες και χρειαζόταν ένας άγγελος τον ουρανό!
Ο πόνος εξαπλώθηκε απίστευτα γρήγορα στους χώρους που κινιόταν, στους συγγενείς του, στις παρέες του, σε όλους εμάς. Στάθηκε αφορμή ο χαμός ενός αθώου αμούστακου αγοριού να σκεφτούν κάποιοι την ανεργία, τη φτώχεια, την αδικία, την πείνα ίσως. Στάθηκε αφορμή να ξεπεράσουμε την μνήμη του για να επιδοθούμε στη λύση των εγχώριων προβλημάτων. Στάθηκε αφορμή να ξεχαστούν τα τόσα σκάνδαλα που μας περιτριγύριζαν.
Γιατί δε στάθηκε αφορμή να σκεφτούμε τα παιδιά μας; Δεν θα 'πρεπε να σκεφτούμε τις ανησυχίες τους, τη μουσική τους, τις εκφράσεις τους; Δεν θα 'πρεπε να σκεφτούμε τον πόνο των δικών του; Τον πόνο της μάνας που σαν κινηματογραφική ταινία μικρού μήκους πέρασε από μπροστά της η μόλις 15 χρόνων συμβίωση της με τον Αλέξη της!
Τούτες τις γιορτές θα είναι όλα διαφορετικά για την οικογένεια του Αλέξη. Εμείς όλοι θα ξεχάσουμε, εκείνη ΠΟΤΕ.
Οι έμποροι θα αποζημιωθούν, τα κανάλια θα μετράνε τις τηλεθεάσεις τους, τα κόμματα θα συνεχίσουν να διαφωνούν -για το ποιος και πότε διόρισε τον ειδικό φρουρό- γιατί εμείς τους το επιτρέπουμε, θα βρεθούν άλλα σκάνδαλα να μας ταλαιπωρούν. Ενώ εμείς όλοι, οι απλοί πολίτες θα βρούμε χαρά και ευτυχία πίσω από ένα πολύχρωμο, αμπαλαρισμένο, πρωτοχρονιάτικο δώρο.
Ας προσφέρουμε ΑΓΑΠΗ στη μνήμη του Αλέξη. Αληθινή ΑΓΑΠΗ προς την οικογένεια μας, τους φίλους, τους γείτονες, την νεολαία μας, τους εχθρούς μας ακόμη. Μ' αυτό θα χαίρεται ο Αλέξης από εκεί πάνω όπου ΖΕΙ σαν άγγελος, από τα ξημερώματα μιας Κυριακής του Δεκέμβρη. Ίσως έτσι γαληνέψουν οι καρδιές των ένστολων που μας προστατεύουν. Ίσως έτσι γαληνέψουν οι καρδιές των κουκουλοφόρων που καταστρέφουν. Ας γίνει φάτνη η καρδιά μας, όπως το σπήλαιο της Βηθλεέμ, για να γεννηθεί πάλι ο Χριστός μας!"

Αγάπη, λοιπόν! Ας είναι αυτό το μήνυμα των ημερών. Διαδώστε το, φωνάξτε το παντού!

Καλό Σαββατοκύριακο!

ΑΜΕΛΟΔΗΜΗΤΡΑ

ΥΓ: Ξέρω πως το φόντο, οι εικόνες και η μουσική στο blog μου δε συνάδουν με αυτά που γράφω. Συγχωρέστε με.