Battle in Seattle

Μια ταινία που είδα Χριστουγεννιάτικα και με συγκλόνησε, με συγκίνησε, με έκανε να σκεφτώ. Μια ταινία ντοκουμέντο.

Μάχη στο Σιάτλ

Νοέμβριος 1999. Χιλιάδες διαδηλωτές βγαίνουν στους δρόμους τους Σιάτλ σε μια διαμαρτυρία εναντία στη σύνοδο του Οργανισμού του Παγκόσμιου Εμπορίου. Πέντε μέρες που συντάραξαν τον κόσμο.

Βασισμένη σε αυτό το γεγονός, η ταινία εξιστορεί τα συμβάντα μέσα από τα μάτια 4 διαδηλωτών-ακτιβιστών, 2 αστυνομικών (και της συζύγου του ενός), ενός γιατρού από την οργάνωση Γιατροί Χωρίς Σύνορα, μιας δημοσιογράφου, ενός πολιτικού Αφρικανικής χώρας και του δημάρχου του Σιάτλ.

Ο Τζέι(Martin Henderson), οργανωτής της ειρηνικής (αρχικά) διαμαρτυρίας, ο Τζιάγκο(Andre Benjamin), η Λουίζ(Michelle Rodriguez) και η Σαμάνθα(Jennifer Carpenter), δικηγόρος, είναι οι τέσσερις πρωταγωνιστές της ιστορίας. Ενώ χιλιάδες διαδηλωτές έχουν μαζευτεί σε συγκεκριμένο σημείο της πόλης για να διαμαρτυρηθούν, αυτοί οι 4 μαζί με εκατοντάδες άλλους έχουν οργανώσει να κλείσουν όλες τις βασικές αρτηρίες που οδηγούν στο κέντρο της πόλης όπου θα γίνει το συνέδριο με σύνθημα το "Nobody in! Nobody out! (κανένας δε μπαίνει - κανένας δε βγαίνει). Όλα γίνονται πολύ γρήγορα και την πρώτη μέρα τα καταφέρνουν. Στο χώρο συνεδρίου φτάνουν πολύ λίγοι.

Την επόμενη μέρα όμως, μερικοί κουφιοκέφαλοι κουκουλοφόροι αποφασίζουν να γίνουν βίαιοι (κάτι μου θυμίζει, κάτι μου θυμίζει). Τα πράγματα πάνε απ' το κακό στο χειρότερο. Η αστυνομία αρχίζει να πετάει δακρυγόνα, να χτυπάει, να συλλαμβάνει.

Εγκλωβισμένοι στα διασταυρωμένα πυρά βρίσκονται οι κάτοικοι του Σιατλ, ενώ περικυκλωμένος βρίσκεται και ο Δήμαρχος (Ray Liotta), ένας σκληροτράχηλος αστυνομικός στους δρόμους (Woody Harrelson) και η εγκυμονούσα σύζυγός του (Charlize Theron)

Καλύτερη ατάκα της ταινίας και κατά τη γνώμη μου φοβερό μήνυμα σε όλους όσοι αδιαφορούν είναι η απάντηση του Τζιάγκο σε απορία της δημοσιογράφου. Τον ρωτά (αφού της είπε ότι διαδηλώνει για την απειλή εξαφάνισης ενός σπάνιου είδους χελώνας):
- Όλα αυτά για τις χελώνες;
Κι αυτός απαντά:
- Νομίζεις ότι ο κίνδυνος αφανισμού κάποιων σπάνιων μορφών ζωής είναι διαφορετική απ' τα προβλήματα της ανεργίας, την ποιότητα του περιβάλλοντος, και το φαγητό μας που χειροτερεύει; Όλα αυτά συνδέονται μεταξύ τους.

Δείτε την ταινία! Είναι πραγματικά συγκλονιστική!

Αν θέλετε να μάθετε γιατί έγινε αυτή η διαδήλωση ενάντια στον Οργανισμό Παγκόσμιου Εμπορίου, μπείτε σ' αυτή τη σελίδα http://www.globalexchange.org/campaigns/wto/OpposeWTO.html

Καλή χρονιά!
ΑΜΕΛΟΔΗΜΗΤΡΑ

Και τώρα τι;

Μια βδομάδα πέρασε από τη δολοφονία του Αλέξη (εγώ έτσι θα την αποκαλώ. Εκφράσεις όπως: "τραγικός θάνατος", "ο χαμός ενός παιδιού" και "εξοστρακισμός σφαίρας" δεν τις καταλαβαίνω). Ταραχές έγιναν και γίνονται ακόμη. Βιτρίνες έσπασαν, τράπεζες κάηκαν, κλοπές έγιναν. Βροχή από πέτρες έπεσε πάνω σε αστυνομία και μη, παιδιά 13-20 συνελήφθησαν (άδικα ή δίκαια δε θα το κρίνω τώρα), ξύλο έπεσε, οι κουκουλοφόροι (από ποια μεριά άραγε;;;) έπαιξαν το δικό τους παιχνίδι.

Και τώρα τι;;;

Σε διάφορες χώρες της Ευρώπης γίνονται διαδηλώσεις συμπαράστασης με συμπλοκές με την αστυνομία ή και χωρίς. Τα κανάλια παίζουν το παιχνίδι τους. Η κυβέρνηση αδιαφορεί και προσπαθεί να κουκουλώσει το ένα σκάνδαλο μετά το άλλο. Οι Έλληνες έχουν μοιραστεί σε δύο στρατόπεδα.

Και τώρα τι;;;

Αυτές τις μέρες έχω ακούσει πολλά. Δε ξέρω τι να πιστέψω. Δε με νοιάζει κι όλας. Ξέρω πως όλοι εμείς σε λίγες μέρες θα το ξεχάσουμε. Ξέρω, επίσης, πως οι νέοι θα ζήσουν σε πολύ χειρότερες συνθήκες από τις δικές μας. Οικονομικά, πολιτικά, οικολογικά τα πράγματα πάνε προς το χειρότερο.
Ναι, θλίβομαι και πονάω όταν ακούω πως ένα παιδί δολοφονήθηκε πριν προλάβει να μεγαλώσει.
Θλίβομαι και πονάω περισσότερο όταν ξέρω πως αυτή η γενιά θα αναγκαστεί να δουλεύει για 400 - 500 ευρώ το μήνα (στην καλύτερη περίπτωση).
Υποφέρω, δε, ακόμη περισσότερο όταν ξέρω πως χιλιάδες παιδιά πεθαίνουν (και θα συνεχίσουν να πεθαίνουν) από ασθένειες που σχετίζονται με την ατμοσφαιρική ρύπανση, τη μόλυνση του νερού, την έλλειψη τροφής, το AIDS, τους πολέμους και την έλλειψη νερού.

***

Πριν λίγες μέρες στο ιστολόγιο της Μαρίας Τζιρίτα διάβασα ένα σπουδαίο κείμενο. Ζήτησα την άδεια της Μαρίας και της γυναίκας που το έγραψε, της Αφροδίτης, να το αναρτήσω για να μπορέσουμε να διαδώσουμε το μήνυμα του κειμένου. Ευχαριστώ, Αφροδίτη και Μαρία!

"Λίγο πριν τις επερχόμενες γιορτές μας προέκυψε μια μέρα αργίας! Χαράς ευαγγέλια ίσως για κάποιους να ξεκουραστούν για λόγους διαμαρτυρίας, πένθους ή απεργίας.
Προσωπικά ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ με τούτη την αναπάντεχη μέρα αργίας!
ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ να βλέπω σκηνές βίας να εισβάλλουν μέσα από τις οθόνες στα σπίτια μας, στις καρδιές μας.
ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ να ακούω μεγαλεπήβολες κουβέντες και "συγνώμες" από ψηλά ιστάμενα πρόσωπα.
ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ να παρατηρώ τους γνωστούς αγνώστους να "λερώνουν" την Ελλάδα μας.
ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ να με "βομβαρδίζουν" κουβέντες πρώην, νυν και αυριανών πρωθυπουργών για αντεπιθέσεις μεταξύ τους.
ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ να προσπαθώ να μαντέψω την ηλικία των ταραχοποιών,την εθνικότητα ή το χρώμα του κασκόλ που φορούσαν.
Πόσα ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ μπορώ να γράψω; Απίστευτα πολλά, τούτες τις μέρες που η Ελλάδα μας πρωταγωνιστεί σε παγκόσμιο επίπεδο. Συγκρατούμαι όμως καθώς στη ζωή μας εισέβαλε ο Αλέξης! Ο Αλέξης, παιδί της διπλανής πόρτας, μαθητής του γειτονικού μας σχολείου, ίσως παιδί του καθενός από εμάς. Έγινε ξαφνικά και απρόσμενα ο δικός μας Αλέξης!
Άνοιξαν διάπλατα οι καρδιές όλων μας για να τον αγκαλιάσουμε. Άνοιξαν διάπλατα οι σκέψεις όλων μας για να τον νιώσουμε.
Ένα μελαχροινό αγόρι, με το γνωστό casual ντύσιμο των ημερών μας, την κουκούλα της ζακέτας του, το χαμόγελο των 15του χρόνων, την ανεμελιά από τη βόλτα στα internet cafe, ένας έφηβος των blog και του διαδικτύου, να μοιάζει τόσο πολύ με τους δικούς μου γιους! Ήρθε άθελα του να μας αναστατώσει γλυκά, μα πονεμένα! Ήρθε να μας "ζητήσει" να του ευχηθούμε "καλό ταξίδι", γιατί ξαφνικά λες και χρειαζόταν ένας άγγελος τον ουρανό!
Ο πόνος εξαπλώθηκε απίστευτα γρήγορα στους χώρους που κινιόταν, στους συγγενείς του, στις παρέες του, σε όλους εμάς. Στάθηκε αφορμή ο χαμός ενός αθώου αμούστακου αγοριού να σκεφτούν κάποιοι την ανεργία, τη φτώχεια, την αδικία, την πείνα ίσως. Στάθηκε αφορμή να ξεπεράσουμε την μνήμη του για να επιδοθούμε στη λύση των εγχώριων προβλημάτων. Στάθηκε αφορμή να ξεχαστούν τα τόσα σκάνδαλα που μας περιτριγύριζαν.
Γιατί δε στάθηκε αφορμή να σκεφτούμε τα παιδιά μας; Δεν θα 'πρεπε να σκεφτούμε τις ανησυχίες τους, τη μουσική τους, τις εκφράσεις τους; Δεν θα 'πρεπε να σκεφτούμε τον πόνο των δικών του; Τον πόνο της μάνας που σαν κινηματογραφική ταινία μικρού μήκους πέρασε από μπροστά της η μόλις 15 χρόνων συμβίωση της με τον Αλέξη της!
Τούτες τις γιορτές θα είναι όλα διαφορετικά για την οικογένεια του Αλέξη. Εμείς όλοι θα ξεχάσουμε, εκείνη ΠΟΤΕ.
Οι έμποροι θα αποζημιωθούν, τα κανάλια θα μετράνε τις τηλεθεάσεις τους, τα κόμματα θα συνεχίσουν να διαφωνούν -για το ποιος και πότε διόρισε τον ειδικό φρουρό- γιατί εμείς τους το επιτρέπουμε, θα βρεθούν άλλα σκάνδαλα να μας ταλαιπωρούν. Ενώ εμείς όλοι, οι απλοί πολίτες θα βρούμε χαρά και ευτυχία πίσω από ένα πολύχρωμο, αμπαλαρισμένο, πρωτοχρονιάτικο δώρο.
Ας προσφέρουμε ΑΓΑΠΗ στη μνήμη του Αλέξη. Αληθινή ΑΓΑΠΗ προς την οικογένεια μας, τους φίλους, τους γείτονες, την νεολαία μας, τους εχθρούς μας ακόμη. Μ' αυτό θα χαίρεται ο Αλέξης από εκεί πάνω όπου ΖΕΙ σαν άγγελος, από τα ξημερώματα μιας Κυριακής του Δεκέμβρη. Ίσως έτσι γαληνέψουν οι καρδιές των ένστολων που μας προστατεύουν. Ίσως έτσι γαληνέψουν οι καρδιές των κουκουλοφόρων που καταστρέφουν. Ας γίνει φάτνη η καρδιά μας, όπως το σπήλαιο της Βηθλεέμ, για να γεννηθεί πάλι ο Χριστός μας!"

Αγάπη, λοιπόν! Ας είναι αυτό το μήνυμα των ημερών. Διαδώστε το, φωνάξτε το παντού!

Καλό Σαββατοκύριακο!

ΑΜΕΛΟΔΗΜΗΤΡΑ

ΥΓ: Ξέρω πως το φόντο, οι εικόνες και η μουσική στο blog μου δε συνάδουν με αυτά που γράφω. Συγχωρέστε με.

Επιστολή

Αγαπητό μου παιδί, Αλέξανδρε...

λυπάμαι:

• που δε σε γνώρισα... γιατί μαθαίνω ότι ήσουν σπουδαίο πλάσμα
  
• που έφυγες πολύ νωρίς
• που σου στέρησαν την ευκαιρία να εκπληρώσεις τα όνειρά σου
• που σου πήραν τη ζωή τόσο άδικα
• που έχω την εντύπωση ότι άλλος ένας δολοφόνος θα μείνει ατιμώρητος
  

Θυμώνω:

• που ορισμένοι βρήκαν αφορμή να πλιατσικολογήσουν, να κάψουν τις περιουσίες των απλών ανθρώπων... έχω την εντύπωση πως θα διαφωνούσες
  
• που η αστυνομία έχει γαλουχηθεί με ασυδοσία
• και που μη-εκπαιδευμένοι άνθρωποι παίρνουν όπλο στα χέρια τους
  

Ελπίζω και εύχομαι να είσαι ο τελευταίος αδικοχαμένος, αγόρι μου.

Ευελπιστώ ότι κάποτε σ' αυτή τη χώρα, οι ένοχοι θα τιμωρούνται και οι αθώοι θα δικαιώνονται.

Καλό ταξίδι, Αλέξανδρε

***

Τέσσερις μέρες τώρα σκέφτομαι, κλαίω, θυμώνω, αναρωτιέμαι σε ποια χώρα αλλά και ποια εποχή ζούμε! Διαβάζοντας σήμερα το άρθρο του Στέλιου Κούλογλου στο ΤV χωρίς σύνορα αλλά και το blog ενός φίλου του " Gregory" και παρακολουθώντας τα τεκταινόμενα σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη αλλά και στην πόλη μου θεώρησα πως έπρεπε να πω ένα τελευταίο αντίο.

Αναζητείται οTim Burton! Επείγον!

Α, και να φέρει μαζί του μια ταινία, παρακαλώ. Κατά προτίμηση το Nightmare before Christmas. Mας κάνει και το Corpse Bride, όμως. Όποιος τον/τα βρει να μου τον/τα παραδώσει και θα πάρει μεγάααααααλη αμοιβή!
Ευχαριστώ,
Η βαριεστημένη Αμελοδήμητρα

Jack's lament

(Το θλιμμένο τραγούδι του Τζακ)

Χμμ, κάτι μου θυμίζει, κάτι μου θυμίζει!

What's this?

"Πού είμαστε;

Είναι άγνωστο μέρος.

Τι είναι αυτά;

Τι είναι αυτά; (Παντού χρώματα!)

'Ασπρα πράγματα στον αέρα. (Τι είναι αυτό;)

Απίστευτο, θα ονειρεύομαι. (Ξύπνα Τζακ, δεν είναι σωστό.)

Τι είναι αυτά; (Κάτι δεν πάει καλά.)

Τι είναι αυτά; ('Ανθρωποι τραγουδάνε.)

Τι είναι αυτά; (Μικρά πλάσματα γελάνε.)

'Ολοι φαίνονται ευτυχισμένοι. (Μήπως τρελάθηκα;)

Παιδιά πετάνε χιονόμπαλες, (αντί για κρανία.)

Φτιάχνουν παιχνίδια και (κανείς δεν είναι νεκρός.)

Σ'όλα τα τζάμια πάχνη, (δεν πιστεύω στα μάτια μου!)

Νιώθω στα κόκκαλά μου (ζεστασιά να'ρχεται από μέσα.)

Τι είναι αυτό; (Κρεμάνε γκυ!)

Φιλιούνται; (Είναι πρωτοφανές!)

Ακούνε παραμύθια, (ψήνουν κάστανα στη φωτιά)

Τι είναι αυτό;

Τι είναι αυτό; Εδώ μέσα έχουν ένα δεντράκι.

Τι περίεργο! Γιατί; (Κρεμάνε διάφορα πράγματα.)

Ηλεκτρικά φώτα σε σπάγγους και όλοι χαμογελούν.
Φαίνεται διασκεδαστικό. (Λέτε να έγινε η ευχή μου;)

Τι είναι αυτό;

Τι είν'ετούτο πάλι; (Παιδιά που κοιμούνται.)

Δεν κρύβεται τίποτα (κάτω απ'το κρεβάτι...)

Δεν υπάρχουν βρυκόλακες (να τα τρομάξουν.)

Μόνο χαριτωμένα πλασματάκια...

που νιώθουν ασφαλή στην ονειροχώρα τους.

Τι είναι αυτό;

Δεν υπάρχουν τέρατα, δεν υπάρχουν εφιάλτες.

Αντί γι'αυτά, παντού καλή διάθεση.

Αντί για στριγγλιές, ακούω μουσική.

Ευωδιά από γλυκά και πίτες κυκλοφορεί παντού.

Εικόνες, ήχοι παντού γύρω.

Ποτέ δεν έχω νιώσει τόσο ωραία.

Το κενό μέσα μου συμπληρώθηκε.

Δεν μπορώ να τα χορτάσω, τα θέλω δικά μου.

Πρέπει να μάθω τι είναι αυτό το μέρος που βρήκα.

Τι είναι αυτό;

Χριστουγεννούπολη;

Μουσική - στίχοι (για όλη τη ταινία!)

The one and only... Danny Elfman

Piano duet

Υπέροχο! Ειδικά το σπασμένο χεράκι που παίζει μόνο του στο τέλος είναι καταπληκτική ιδέα!

Ωραία νύφη, όμως! Tέτοιο κορμί! Τέτοιο πρόσωπο!Μήπως το μπλε μαλλί να το κάνουμε μόδα; Πρέπει να το σκεφτώ.

Αλλά ο Βίνσεντ είναι όλα τα λεφτά! Τύφλα να'χει ο Johnny Depp.

Vincent's Piano Solo

Καταπληκτική μουσική! (Σκίζει ο Danny Elfman)

Vincent, I love you!

σοκολάτα, chocolate, chocolat, cioccolata, chocolati...

Δεν ξέρω γιατί, αλλά αυτό που πάντα συνδυάζω με τα Χριστούγεννα είναι συγκεκριμένες ταινίες, οι οποίες μπορεί να έχουν σχέση με τα Χριστούγεννα ή μπορεί απλά εγώ να τις συνδέω με αυτή την εποχή, και, φυσικά, σοκολάτα σε ό,τι μορφή μπορεί κανείς να φανταστεί:

• Σοκολατάκια γεμιστά (με φρούτα, με ξηρούς καρπούς, με δημητριακά, κτλ), σοκολατάκια γάλακτος, σοκολατάκια με πιπέρι, σοκολατάκια με μαύρη πικρή σοκολάτα.
  
• Τρούφες, σοκολατίνες, black forest, σεράνο.
• Σοκολάτα αμυγδάλου (τη συγκεκριμένη, κλασσική με τα άνθη αμυγδαλιάς στη συσκευασία),σοκολάτα μαύρη με 70-75% κακάο, σοκολάτα Valrhona - κατά την ταπεινή μου γνώμη η καλύτερη σοκολάτα του κόσμου.
• Μους σοκολάτας, σουφλέ σοκολάτας
• Μα πάνω απ' όλα ζεστή σοκολάτα που φτιάχνω εγώ. Είτε με διάφορα μπαχαρικά, είτε με marshmallows και candy canes (αν βρίσκω εδώ που ζω)

Σας τρέχουν ήδη τα σάλια, ε;;; Γενικά, έχω λατρεία στη σοκολάτα... εγώ κι οι Ούμπα-Λούμπα!!!

Όταν μάλιστα οι ταινίες έχουν θέμα τη σοκολάτα τότε το αποτέλεσμα είναι δύο ταινίες που συνήθως βλέπω τη μία μετά την άλλη συνοδεύοντας τες με, τι άλλο(;), σοκολάτα! Κάτι σα μαραθώνιος.

Charlie and the chocolate factory

Ποιος δε θα ήθελε να βουτήσει μέσα σ' ένα ποτάμι σοκολάτας; Ειδικά αν η τιμωρία είναι να σε κάνουν σοκολάτα με γέμιση φράουλας!
Ένα μαγικό παραμύθι του Roald Dahl με βαθιά νοήματα-διδάγματα για τη λαιμαργία, την απληστία, την εγωπάθεια και τη συνήθεια των ανθρώπων να μην πιστεύουν στη μαγεία, την καλοσύνη και τις αγνές προθέσεις, σκηνοθετημένη από τον απίστευτο και λατρεμένο Tim Burton και με μουσική από τον Danny Elfman.

Συνοδεύεται με μπράουνις, κέικ σοκολάτας, σοκολάτα με γέμιση φράουλας, 3-4 ποτηράκια Baileys, χριστουγεννιάτικο δέντρο, λαμπιόνια, διάθεση για χορό και τραγούδι και, προαιρετικά, παρέα.

Chocolat

Σοκολάτα=αμαρτία

Ένα χωριό της Γαλλίας στη δεκαετία του '50, ένας θρησκευόμενος δήμαρχος-άρχοντας του τόπου, μία γυναίκα χωρίς πατρίδα/ρίζες που πάει όπου φυσάει ο βόρειος άνεμος τραβώντας την κόρη της μαζί, ένας πειρατής του γλυκού νερου-τσιγγάνος, ένα τραυματισμένο καγκουρό και πολλοί άλλοι είναι τα κομμάτια ενός παζλ που ενώνονται με αγάπη και μπόλικη δόση σοκολάτας.
Όμορφες σκηνές και υπέροχες ερμηνείες.

Θα τη συνοδέψετε με μεγάλες ποσότητες σοκολάτας κατά προτίμηση ζεστή (επειδή είναι σίγουρο ότι θα σας τρέχουν τα σάλια... όχι μόνο από τα διάφορα σοκολατοειδή που θα βλέπετε!), μελομακάρονα, κουραμπιέδες, γκυ, κόκκινα παπούτσια και φορέματα εποχής. Για τους άντρες, βάλτε τη γυναίκα σας να ντυθεί Βιάν... μπορεί να κρατήσει το στυλάκι και τις απόκριες (άντε βρε, πάλι οικονομία σας κάνω)

ΣΗΜ: Το γεγονός ότι ο Johnny Depp παίζει και στις δύο ταινίες είναι τυχαίο. Σας το ορκίζομαι... ε, καλά.. ας πούμε...!!

Κι επειδή όλη αυτή την αναφορά στη σοκολάτα σας φαίρνει μια λιγούρα, να μια αγαπημένη μου συνταγή για ζεστή σοκολάτα:

Ζεστή σοκολάτα με μπαχαρικά

• 200γρ μαύρη σοκολάτα με μεγάλη περιεκτικότητα σε κακάο
• 1 μπαστουνάκι βανίλια
• 1 μπαστουνάκι κανέλα
• 2 καρφάκια γαρύφαλλο
• 1 μοσχοκάρυδο
• 2 κόκκοι μαύρο πιπέρι
• 250 ml νερό
• 750 ml πλήρες γάλα
• 200 ml κρέμα γάλακτος
• 1 κουταλιά ζάχαρη (προαιρετικά)
• 4 πρέζες κακάο

Σε μια κατσαρόλα τοποθετήστε τη βανίλια, την κανέλα, το γαρύφαλλο, το πιπέρι, το μοσχοκάρυδο και το νερό και αφήστε τα να βράσουν σε χαμηλή φωτιά για 20 λεπτά. Απομακρύνετε τα από τη φωτιά και σουρώστε. Ξαναβάλτε στη φωτιά το νερό που προέκυψε μετά το σούρωμα και προσθέστε σιγά-σιγά το γάλα ανακατεύοντας. Βγάλτε το μίγμα από τη φωτιά και προσθέστε τη σοκολάτα κομμένη σε κομματάκια. Συνεχίστε να ανακατεύετε. Χτυπήστε την κρέμα γάλακτος με τη ζάχαρη, αδειάστε τη σαντιγί πάνω από το μίγμα της σοκολάτας και αφήστε το για λίγα λεπτά να βράσει ανακατεύοντας συνεχώς με μια ξύλινη κουτάλα. Σερβίρετε το ρόφημα σε κούπες και πασπαλίστε κάθε κούπα με κακάο ή κανέλα - ό,τι προτιμάτε. Και μην ξεχνάτε: πίνεται πολύ ζεστή!

Ουφ, τελείωσα! Άντε, καλό απόγευμα!
ΑΜΕΛΟΔΗΜΗΤΡΑ