Μια νεαρή γυναίκα πήγε στη μητέρα της και της μίλησε για τη ζωή της και πως τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα για εκείνη.
Δεν ήξερε πως να βελτιώσει την κατάσταση και ήθελε να εγκαταλείψει κάθε προσπάθεια, να τα παρατήσει. Είχε κουραστεί να προσπαθεί και να παλεύει. Της φαινόταν πως μόλις λυνόταν ένα πρόβλημα, ένα άλλο καινούριο προέκυπτε.
Η μητέρα της, λοιπόν, την πήγε στην κουζίνα. Γέμισε τρία δοχεία με νερό και έβαλε το κάθε ένα σε δυνατή φωτιά. Γρήγορα το νερό στα δοχεία άρχισε να βράζει.
Στο πρώτο δοχείο έβαλε καρότα, στο δεύτερο αυγά και στο τελευταίο έβαλε κόκκους καφέ. Τα άφησε λίγο να βράσουν χωρίς να πει ούτε μία λέξη.
Μετά από λίγη ώρα έκλεισε τα μάτια της κουζίνας. Έβγαλε τα καρότα έξω απ' το νερό και τα έβαλε σ'ένα μπολ. Έβγαλε τα αυγά και τα έβαλε σε ένα άλλο μπολ. Μετά τράβηξε τον καφέ απ' τη φωτιά και τον έβαλε σε ένα φλυτζάνι.
Γυρνώντας στην κόρη της τη ρώτησε:
- Πες μου τι βλέπεις;
- Καρότα, αυγά και καφέ!
απάντησε η κόρη.
Η μητέρα της την τράβηξε πιο κοντά και της ζήτησε ν' αγγίξει τα καρότα. Το έκανε και παρατήρησε ότι ήταν μαλακά. Μετά η μητέρα ζήτησε απ' την κόρη της να πάρει ένα αυγό και να το σπάσει. Αφού το ξεφλούδισε προσεκτικά, παρατήρησε πως το αυγό ήταν σφιχτό. Στο τέλος η μητέρα ζήτησε απ' την κόρη της να πιεί μια γουλιά καφέ... Η κόρη χαμογέλασε καθώς μύριζε το πλούσιο άρωμά του. Μετά ρώτησε:
- Τι σημαίνουν όλα αυτά, μητέρα;
Η μητέρα τής εξήγησε ότι το καθένα από αυτά τα διαφορετικά αντικείμενα είχει αντιμετωπίσει τις ίδιες συνθήκες, δηλαδή, το βραστό νερό. Το κάθε ένα, όμως, αντέδρασε διαφορετικά.
Το καρότο αρχικά μπήκε στο νερό δυνατό και σκληρό. Εντούτοις, εφόσον τοποθετήθηκε στο βραστό νερό, μαλάκωσε κι έγινε αδύναμο. Το αυγό ήταν εύθραυστο. Το λεπτό εξωτερικό του περίβλημα προστάτευε το υγρό εσωτερικό του, αλλά μετά την τοποθέτηση στο βραστό νερό, το εσωτερικό του σκλήρυνε.
Όμως, οι κόκκοι του καφέ ήταν μοναδικοί. Μετά την τοποθέτησή τους στο βραστό νερό, άλλαξαν το νερό!
Αυτή η ιστορία έφτασε σε μένα με e-mail από μια φίλη. Το διάβασα κι άρχισα ν' αναρωτιέμαι τι απ' όλα αυτά είμαι εγώ... καρότο, αυγό ή κόκκος καφέ;
Η ιδέα να είσαι σαν τον καφέ, δηλαδή να μπορείς ν' αλλάξεις το 'νερό' σε δύσκολες καταστάσεις, είναι εξαιρετική. Να μη σκληραίνεις αλλά ούτε οι δυσκολίες να σε μαλακώνουν, να σε λυγίζουν. Να αλλάζεις εσύ τις καταστάσεις κι όχι αυτές εσένα...
Μακάρι να ήμουν κόκκος καφέ!
Εσείς; Τι είστε; Τι θα θέλατε να είστε;
Η ιδέα να είσαι σαν τον καφέ, δηλαδή να μπορείς ν' αλλάξεις το 'νερό' σε δύσκολες καταστάσεις, είναι εξαιρετική. Να μη σκληραίνεις αλλά ούτε οι δυσκολίες να σε μαλακώνουν, να σε λυγίζουν. Να αλλάζεις εσύ τις καταστάσεις κι όχι αυτές εσένα...
Μακάρι να ήμουν κόκκος καφέ!
Εσείς; Τι είστε; Τι θα θέλατε να είστε;
ΑΜΕΛΟΔΗΜΗΤΡΑ
7 σχόλια:
Eννοείται πως θα ήθελα να είμαι ο καφές... Αλλά μάλλον προς αυγό με βλέπω...Δεν ξέρω, σκληραίνω νομίζω...
Να έχεις μια ωραία Κυριακή και να παραμείνεις κοντά μας.
Δημητρούλα μου, το κείμενο αυτό το γνωρίζω κι είναι πράγματι πολύ διδακτικό, όμως στην ανάρτησή σου η γραμματοσειρά που έχεις πειλέξει εμένα μου βγαίνει στα "κινέζικα"! Ρώτα και κανέναν άλλον, μπορεί να φταίει το κομπιούτερ μου. Φιλάκια πολλά, καλή σου βδομάδα!
πολύ όμορφο το πόστ σου.....εγώ.....είμαι σαν τους κόκκους του καφέ...τουλάχιστον...έτσι έμαθα να είμαι....και είναι ο καλύτερος τρόπος να αντιπετωπίσουμε τις όποιες δυσκολίες στην ζωή μας.... καλό απόγευμα serendipity...
Kαρότο ή καφές, αλλά συχνά μεταμφιέζομαι σε αυγό.
Ζωγραφίζεις γένια και μουστάκια στο τσόφλι και σπας πλάκα...
Μεγάλη κουβέντα πάντως, γιατί και το αυγό αν πέσει σε υπερβολικά καυτό νερό σπάει το φλούδι. Ποιος μας λέει ότι μεσουσίωση δεν συμπεριλαμβάνει το να σκληραίνει κάτι;
Και πώς αυτό σκληραίνει;
Ή γιατί το βραστό καρότο θεωρείται καλύτερο του ωμού, τη στιγμή που με το βρασμό χάνονται οι βιταμίνες του;
Στερεότυπα.
Αλλά είναι σημαντικό οι δύσκολες συνθήκες να σε γλυκαίνουν και να σε συναδελφώνουν με τους άλλους.
Να αλλάζεις τα πράγματα, ναι, αλλά και ν' αλλάζεις κι εσύ. Σε σύμπαν αλληλεπιδράσεων ζούμε, κι ούτε μπορούμε ν' αλλάξουμε τα πράγματα, αν παραμείνουμε άκαμπτοι στη φύση μας. Ο κόκκος του καφέ δε θα έδινε καφέ χωρίς το καυτό νερό.
Υ.Γ. Έχεις πρόσκληση σε ντανταϊστικόν παίγνιον. Δε σε φιλώ. Έχω μια άτιμη ίωση, να πάρει...
Να πω; Να πω;
Λοιπόν, θα ήθελα να είμαι σαν τους κόκκους του καφέ! Στην αρχή ήμουν καρότο, με τον καιρό - και όσο οι δυσκολίες βελτίωναν τις...επιδόσεις τους - έγινα αυγό πλείστες όσες φορές!...
Τα τελευταία 5 χρόνια, όλο το παλεύω να καφεδιάσω το νερό, κι όλο καταφέρνει να ξεγλιστρίσει, το άτιμο: προκύπτει ένα άρρωστο κανελί...Το παρήγορο είναι ότι το αυγό μένει τουλάχιστον μελάτο! (χιχιχιχιχιιιιι!). Τέλος πάντων, φοβάμαι ότι σαν το πείραμα του CERN θα καταλήξω: σταμάτα - ξεκίνα, θέρμανση - υπερθέρμανση - ψύξη, στο τέλος, θα αφήσω το big-bang και θα...πάω για βρούβες (ή κόκκους καφέ, το ίδιο κάνει!) lol
Πολύ μου άρεσε αυτή σελίδα σου, Αμελιτσοδημητρούλα μου!!! Εγώ μένω στο Multiply, αλλά εκεί το "κλίμα" σηκώνει περισσότερο τα ξενόγλωσσα προϊόντα, οπότε επανήλθα στo Blogger για τα ελληνόγλωσσα (θα ξεχάσω στο τέλος τη μητρική μου γλώσσα, βρε παιδί!). Καλύτερα χωριστά τα τσανάκια, όλα σε τάξη και ασφάλεια, να ξέρω κι εγώ τι μου γίνεται! Τώρα που σε βρήκα κι εδώ, θα περνάω συχνά, γιατί από εκεί σε έχασα. Καλή εβδομάδα, φιλενάδα! :)
(Εξυπακούεται ότι τον σύνδεσμό σου τον έχω ήδη βάλει στη σελίδα μου εδώ!)
έφθασε και σε εμένα και προβληματιστηκα...
καλημερουδια!
καλέ που είσαι εσύ????????????
Δημοσίευση σχολίου