Ας παίξουμε...

Η φίλη μου η Lily μου έστειλε πρόσκληση για παιχνίδι.
Οι κανόνες απλοί:

1. Γράφουμε κάτι, ό,τι θέλουμε σε χαρτί
2. Το σκανάρουμε ή το φωτογραφίζουμε
3. Το βάζουμε στο ιστολόγιο
4. Καλούμε 5 άτομα να συμμετέχουν. Εγώ σας καλώ όλους.
5. Για το http://autographcollectors.blogspot.com
   

Σκεφτόμενη λοιπόν τι να γράψω μου ήρθε στο μυαλό το ακόλουθο ποίημα του Γουίτμαν. Το έγραψα, αλλά η φωτογραφική μηχανή είτε δεν το έπιανε όλο ή τα γράμματα ήταν πολύ μικρά. Έτσι αποφάσισα να το γράψω κατευθείαν εδώ (χωρίς μετάφραση - δυστυχώς δεν μπόρεσα να βρω κάποια καλή) και να γράψω κι ένα μικρό μήνυμα σε ένα χαρτάκι.

***

O Me! O Life!

Walt Whitman

O me! O life!... of the questions of these recurring;
Of the endless trains of the faithless--of cities fill'd with the foolish;
Of myself forever reproaching myself, (for who more foolish than I, and who more faithless?)
Of eyes that vainly crave the light--of the objects mean--of the struggle ever renew'd;
Of the poor results of all--of the plodding and sordid crowds I see around me;
Of the empty and useless years of the rest--with the rest me intertwined;
The question, O me! so sad, recurring--What good amid these, O me, O life?

Answer.

That you are here--that life exists, and identity;
That the powerful play goes on, and you will contribute a verse.