Κυριακή 18 Ιανουαρίου 2009

Βαρβαρότητα!


Τον τελευταίο καιρό δεν έχω επισκεφτεί πολλά ιστολόγια κι ούτε έχω γράψει κάποια καινούρια ανάρτηση. Δε φταίει μόνο η δουλειά. Εσύ που διαβάζεις αυτό το ιστολόγιο εδώ και καιρό ξέρεις ότι είμαι αρκετά ευαισθητοποιημένη σε θέματα περιβαλλοντολογικά. Δε μου έφτανε αυτό.. νιώθω εδώ και πολύ καιρό ότι το να είμαι ευαίσθητη/ευαισθητοποιημένη δεν αρκεί. Δεν αρκεί σε μένα πια.

Δε μου φτάνει να μαζεύω τις παλλιές εφημερίδες και άλλα χαρτιά της δουλειάς μου και να τα πηγαίνω στους κάδους ανακύκλωσης (άσε που το σύστημα ανακύκλωσης στη Λάρισα δε λειτουργεί απ' ότι έμαθα τελευταία), να βάζω λαμπτήρες εξοικονόμησης ενέργειας και να κλείνω τα περιττά φώτα. Ούτε μου φτάνει να παίρνω μαζί μου στο σουπερμάρκετ της γειτονιάς μου την πάνινη σακούλα για τα ψώνια. Θέλω να μπορώ να πιστέψω ότι μπορώ να κάνω περισσότερα... και ΜΠΟΡΩ να κάνω περισσότερα! Κι εσύ μπορείς!

Ένας καλός μου φίλος, εξάλλου, λέει πως ο καθένας μας μπορεί να κάνει περισσότερα. Λέει πως η κάθε μας προσπάθεια για αυτό το μικρό μπλε πλανήτη που λέγεται Γη πρέπει να ξεκινάει από τον καθένα από εμάς. Αν εσύ ο ίδιος πιστεύεις πως δε μπορείς να βοηθήσεις, τότε δε μπορείς. Κανένας οργανισμός, κανένα κόμμα δε μπορεί γιατί όλα αυτά στηρίζονται σε σένα, σε μένα, (κλπ) ξεχωριστά. Και όλα αυτά δε τα λέει απλά... τα εννοεί και τα κάνει πράξη.

Αν έχεις περάσει από το προφίλ μου στο blogger τελευταία θα είδες ότι το ιστολόγιο "STOP στην ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία" το μοιράζομαι πλέον με τους Οικολόγους Πράσινους Λάρισας (προβάλεται και το blog τους σε αυτά που παρακολουθώ). Όπως, λοιπόν, ίσως μαντεύεις είμαι μέλος των Οικολόγων Πράσινων. Σήμερα, ωστόσο, δε θέλω να σας μιλήσω γι' αυτό.

Αυτές τις μέρες έχω διαβάσει και έχω δει πολλά βίντεο για τη σκληρότητα και τη βιαιότητα με την οποία οι εκτροφείς και οι κυνηγοί αντιμετωπίζουν τα ζώα. Μιλάω, βέβαια, για τα ζώα που θυσιάζονται στο βωμό της μόδας και γίνονται γούνινα και δερμάτινα είδη.
Μη μου πεις ότι είμαι υπερβολική!
Μη μου πεις ότι λυπάσαι τους καημένους τους εμπόρους και τους παραγωγούς γούνινων προϊόντων!
Μη μου πεις να τους αφήσω ήσυχους γιατί απλά κάνουν τη δουλειά τους!
Μη μου πεις ότι τα ζώα δεν υποφέρουν!

Δες πρώτα τα παρακάτω δύο βίντεο και μετά πες μου ό,τι θες.
Προσοχή! Αν δε διαθέτεις γερό στομάχι, καλύτερα να μη δεις τίποτα. Μόνο επισκέψου το site της PETA και ιδιαίτερα τη σελίδα PETA's shopping guide to compassionate clothing




Help Stop the Cruel Fur Industry.
Καλή βδομάδα
ΑΜΕΛΟΔΗΜΗΤΡΑ

15 σχόλια:

Δήμητρα Φυτιλή είπε...

Δημητρούλα δεν είδα τα βιντεάκια, δε νομίζω να ΑΝΤΈΞΩ. Οι άνθρωποι είναι σκληρό είδος, όπως πολύ καλά ξέρεις, δεν είναι δικαιολογία, είναι η πραγματικότητα. Πρόσφατα, έκανα στα παιδιά ένα κείμενο του Βενέζη "Η Δάφνη" στο οποίο συμβιώνουν σε ένα κλουβί μιας ταβέρνας ένα αιτόπουλο και μια πέρδικα και οι θαμώνες επιθυμούν να δουν το ένα πουλί να κατασπαράζει το άλλο. Όταν αυτό δε συμβαίνει παύουν να συχνάζουν στην ταβέρνα. Αυτοί είμαστε...νικά πάντα ο νόμος του ισχυρού!

Dimitra Andritsiou είπε...

@ Δήμητρα Φυτιλή
Εγώ τα έιδα, Δήμητρα, και σοκαρίστηκα, έκλαψα, νευρίασα.
Ο άνθρωπος είναι σκληρό είδος γι' αυτό και έχει επιβιώσει. Μέχρι πότε όμως; Αν δεν αρχίσουμε να σεβόμαστε τη φύση, τα πράγματα θα γίνουν πολύ δύσκολα και για μας. Αυτό δεν καταλαβαίνουμε. Ότι αλληλοεξαρτώμαστε... Ένας κρίκος να σπάσει πάει!

Ωραίο το κείμενο του Βενέζη. Ελπίζω τα παιδιά να ευαισθητοποιούνται και προπαντώς να τους μείνουν αυτά που τους λες. Να γίνουν καλύτεροι από μας.
Φιλιά

Skouliki είπε...

οχι δεν εισαι υπερβολικη και ολα αυατ θα επρεπε ο καθενας να εχει μαθει να τα κανει στην καθημερινοτητα του χωρις να χρειαζονται υπενθυμισης

γιατι οταν ο κυριος πεταει το κουτακι της κοκα κολας εξω απο το κινουμενο αυτοκινητο του ειναι κινδυνος θανατος και μην μου πειτε οτι η παιδεια δεν παιζει ρολο διοτι ειναι βασικο !

καλησπερες

Dimitra Andritsiou είπε...

@ skouliki
Δε θα σου το πω! Η παιδεία παίζει το σημαντικότερο λόγο.
Όχι ξερή, στεγνή γνώση, όμως. Γνώση σε συνδυασμό με ευαισθητοποίηση, και το βασικότερο με αγάπη για τη ζωή και αυτό τον πλανήτη.
Μόνο έτσι θ' αλλάξει αυτός ο κόσμος.

Μάτα είπε...

Δυστυχώς πολλές φορές λείπει ακόμα και η "ξερή" γνώση κι από ευαισθησία ας μην μιλάμε.Αποτρόπαιο είναι μόνο όταν γδέρνεται ζωντανός ένας άνθρωπος τα ζώα είναι...ζώα.
Φιλιά

Eleni Dafnidi είπε...

Ο άνθρωπος συμπεριφέρεται στο περιβάλλον σαν να είναι ο μεγαλύτερος του εχθρός και η φύση έχει ήδη αρχίσει να μας δείχνει τα δόντια της. Τα στραβά και τα ανάποδα είναι πολλά.
Να πω για τους κάδους ανακύκλωσης οι οποίοι είναι τόσο λίγοι που δεν αρκούν ούτε και για τη μικρή μερίδα κόσμου που αποφασίζει να τους χρησιμοποιήσει; Να πω για τους 50 υπαλληλους μίας εταιρίας που φτάνουν στον ίδιο προορισμό με 50 ξεχωριστά αυτοκίνητα; Να πω για τις κομπλεξικές "κυρίες" που κάνουν μόστρα τους τραπεζικούς τους λογαριασμούς φορτώνοντας τον εαυτό τους με νεκρά ζώα; Γι' αυτούς που πλένουν τα τζιπάκια με το νερό να τρέχει για ώρες; Έλεος. Ας ξεκινά ο καθένας τη μέρα του προσπαθώντας να είναι φίλος με το περιβάλλον. Πως μπορούμε να ζούμε έχοντας την εντύπωση ότι όλα είναι παντοτινά και πως όλα μπορούν να φτιάξουν όταν το αποφασίσουμε; Είναι λάθος. Θα έρθει κάποια στιγμή που θα είναι αργά. Η φύση δεν θα μπορεί να μας συγχωρεί για πάντα και όσο πιο γρήγορα ξυπνήσουμε τόσο το καλύτερο.

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Δεν άντεξα να δω τη συνέχεια...
Δεν αντέχω στη σκέψη.
Και προσπαθώ κι εγώ με τη σειρά μου...κάθε φορά που, στα μικρά, τα καθημερινά να μιλάω, να κραυγάζω άλλοτε...
Μπράβο που είσαι μέλος των Οικολόγων Πράσινων.
Από τα παιδιά πρέπει να αρχίσουμε καλή μου...΄
Αλλά όταν οι γονείς δε δίνουν το παράδειγμα και όταν υπάρχουν ακόμη δάσκαλοι με δημοσιουπαλληλική νοοτροπία πόσο μπορούμε να ελπίζουμε; Θέλω να πιστεύω στη γενιά των μικρών που έρχεται....
Θέλω πολύ...
Την καλημέρα μου!

Dimitra Andritsiou είπε...

@ Μάτα
Δεν έχεις καθόλου άδικο, Μάτα! Σε φιλώ

Dimitra Andritsiou είπε...

@ Eleni Dafnidi
Ελένη μου, τι ωραία που τα λες!
Να τα πεις! Ξανά και ξανά μπας και ξυπνήσουμε.
Να μην αναφέρω ότι ναι μεν υπάρχουν οι κάδοι ανακύκλωσης αλλά απ' ότι έμαθα τελευταία (από τους φίλους μου Πράσινους) ανακύκλωση δε γίνεται παντού στη χώρα και αρκετά εργοστάσια ανακύκλωσης μένουν κλειστά!
Οπότε όλα στην ίδια χωματερή καταλήγουν!

Θα έχω πολλές πληροφορίες για αυτό το θέμα σε λίγο καιρό. Θα μάθω πρώτα και μετά θα σας πω.

Dimitra Andritsiou είπε...

@ Κόκκινη Ομπρέλα
σε καταλαβαίνω απόλυτα και συμφωνώ για τα παιδιά!
Εγώ απ' τη μεριά μου (αν και δεν έχω χρόνο για πληροφόρηση στο φροντιστήριο αγγλικών που διδάσκω) όταν μου δίνεται η ευκαιρία μέσα από το μάθημα να μιλήσω για τέτοια θέματα το κάνω. Τα παρακινώ όσο μπορώ. Και δεν είμαι η μόνη. Φίλοι και συνάδελφοι σε σχολεία, κάνουν το ίδιο. Αλλά όπως λες κι εσύ, δεν έχουν όλοι την ίδια συμπεριφορά. Πολλοί δάσκαλοι και καθηγητές του δημοσίου έχουν απλά βολευτεί και αδιαφορούν.

Σ' ευχαριστώ που μου δίνεις κουράγιο για το θέμα των Οικολόγων Πράσινων. Δεν ήμουν σίγουρη αν έπρεπε να το αναφέρω, γιατί ξέρω ότι κάποιοι θα νομίσουν ότι κάνω προπαγάνδα. Όμως, δεν είναι έτσι. Από αγάπη μιλώ, αντιδρώ... και απλά νομίζω ότι αφού μοιραζόμαστε τόσα πολλά εδώ μέσα, ένιωσα ότι έπρεπε να το μοιραστώ.

Roadartist είπε...

...τι να σχολιάσεις??
Το μόνο που μπορώ να πω είναι μακάρι να έμπαινε στη Βουλή ένα κόμμα με αληθινούς πραγματικούς οικολόγους!! Μακάρι, πολύ καλό θα έκαναν..

Μάτα είπε...

Γλυκειά μου πέρνα από το μπλογκ μου να πάρεις το βραβείο σου!
Φιλιά

Dimitra Andritsiou είπε...

@ Roadartist
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου!

Dimitra Andritsiou είπε...

@ Μάτα
Σ' ευχαριστώ κι από εδώ, γλυκιά μου!

cinderella είπε...

Δεν άντεξα να τα δω τα βίντεο. Διάβασα όμως την ανάρτησή σου και κατά κάποιο τρόπο ξέρω τι νιώθεις. Αυτό που είχα εκφράσει πριν λίγες εβδομάδες κι εγώ για τη σφαγή στη Γάζα.
Ας προσπαθήσουμε τουλάχιστον μεμονωμένα.
Έτσι αθόρυβα.
Μαζί.
Καλή εβδομάδα.
Καλή συνέχεια και καλό κουράγιο.
Πάντα χρειάζεται ένα γερό στο μάχι. Δεν ξέρω αν το διαθέτουμε!

Με διαβάζουν;;;

Η κραυγή ενός παιδιού

Χαμογελω οταν βλεπω...