Παρασκευή 25 Ιουλίου 2008

Ωδή στη θάλασσα

Θάλασσα...

Απέραντο γαλάζιο...

Μαγεία...


Θάλασσα! Αγαπημένο κομμάτι της ζωής μου. Μικρό κοριτσάκι, σαν ήμουν, ανυπομονούσα να έρθει το καλοκαίρι για να βρεθώ κοντά της, να κολυμπήσω, να παίξω με το νερό, να ρίξω το βλέμμα μου μέχρι εκεί που δεν πάει άλλο, πέρα στον ορίζοντα εκεί που ο ουρανός φιλάει τη θάλασσα... κι απορίες για το πως ήταν εκεί...

Την πρώτη, όμως, φορά που έβλεπα τη θάλασσα κάθε καλοκαίρι, δεν μπορούσα να την πλησιάσω. Την κοίταζα με δέος από μακρυά. Έβλεπα τα κύματα να σκάνε τεράστια στην ακτή και ξεροκατάπινα. Θαύμαζα τη δύναμή της και φοβόμουν ότι αν κολυμπήσω θα με κατάπιναν τα κύματα ή ακόμα χειρότερα θα κατέληγα στο στομάχι κάποιου τεράστιου κήτους, σαν τον Πινόκιο ένα πράμα!

Σιγά-σιγά την προσέγγιζα, υποσχόμενη να είμαι καλή μαζί της και κάνοντας νοερές θυσίες για να την εξευμενίσω... Με δεχόταν στην αγκαλιά της, γινόμασταν φίλες και περνούσε το καλοκαίρι με μακροβούτια και παιχνίδι.

Μετά ερχόταν ο Σεπτέμβρης...


Χρόνια μετά, ενήλικη πια, είδα την ταινία Ιl Postino και για πρώτη φορά άκουσα το υπέροχο ποίημα του Pablo Neruda:

Ωδή στη θάλασσα/Οde to the sea
Εδώ τριγύρω απ' το νησί
η θάλασσα
τι θάλασσα!
Ξεχειλίζει από μόνητης
κάθε στιγμή
λέει ναι, λέει όχι,
λέει όχι, όχι και όχι
λέει ναι μες στα γαλάζια
μες στον αφρό της, μεσά στον καλπασμό της
λέει όχι και όχι.
Δε μπορεί να μείνει γαλήνια,
ξαναλέει: είμαι η θάλασσα
χτυπώντας πάνω σε μια πέτρα
χωρίς να κατορθώνει να την πείσει,
τότε
με τις εφτά πράσινες γλώσσες
εφτά πράσινων σκυλιών,
εφτά πράσινων τίγρεων,
εφτά πράσινων θαλασσών,
τη διατρέχει, την αγκαλιάζει,
τη διαποτίζει
και χτυπάει το στήθος της
ξαναλέοντας τ' όνομά της.

Ω θάλασσα, έτσι ονομάζεσαι,
ω σύντροφε ωκεανέ,
μη χάνεις το χρόνο και το νερό,
μην αναταράζεσαι τόσο,
βοήθησέ μας.
Ψαράδες είμαστε,
άνθρωποι του γιαλού, πεινούμε και κρυώνουμε,
είσαι ο εχθρός μας,
μη τόσο δυνατά χτυπάς,
μη φωνάζεις έτσι,
την πράσινη άνοιξε κασετίνα σου,
κι απόθεσε μέσα στα χέρια
όλων μας,
το ασημένιο δώρο σου:
το ψάρι το καθημερινό...


Here surrounding the island,
There's sea.
But what sea!
It's always overflowing.
Says yes,
Then no,
Then no again,
And no,
Says yes
In blue
In sea spray
Raging,
Says no
And no again.
It can't be still.

It stammers
My name is sea.

It slaps the rocks
And when they aren't convinced,
Strokes them
And soaks them
And smothers them with kisses.

With seven green tongues
Of seven green dogs
Or seven green tigers
Or seven green seas,
Beating its chest,
Stammering its name,

Oh Sea,
This is your name.
Oh comrade ocean,
Don't waste time
Or water
Getting so upset
Help us instead.
We are meager fishermen,
Men from the shore
Who are hungry and cold
And you're our foe.
Don't beat so hard,
Don't shout so loud,
Open your green coffers,
Place gifts of silver in our hands.
Give us this day our daily fish...

Ένιωσα όλα αυτά τα συναισθήματα που ξέχασα όταν άφησα πίσω μου την παιδική μου ηλικία και χάρηκα τόσο πολύ!


Σας φιλώ,
Amεliε*Dήmηtρa

23 σχόλια:

Maria Tzirita είπε...

Η θάλασσα είναι και δική μου αγαπημένη! Τόσο, που υποψιάζομαι πως σε κάποια άλλη ζωή ίσως και να'μουνα γοργόνα! Καλή σου μέρα Δημητρούλα και καλό σαβ/κο! Σου εύχομαι αυτό το καλοκαίρι να την απολαύσεις γι άλλη μια φορά...

Dimitra Andritsiou είπε...

Οι γοργόνες πάντα με μάγευαν. Η γιαγιά Δήμητρα μου έλεγε κάτι απίστευτες ιστορίες με γοργόνες και θαλάσσια τέρατα. Ίσως θα 'πρεπε να γράψω κάποιες απ' αυτές.

Κάποτε έψαξα και στο διαδίκτυο και βρήκα ένα εκπληκτικό site:
http://www.mermaidlexicon.com/
με απίστευτες πληροφορίες για αυτές.

faraona είπε...

Ομορφη η θαλασσα μα θελει σεβασμο οπως ολα τα ανεξελεκτα και τα εξω απο μας.
Σαν τον ερωτα ειναι ...αν δεν εχει μεσα του ταπεινοτητα,σεβασμο και σιωπη χανεται οπως το πυροτεχνημα!

τα φιλια μου.

Theodora Papapanagiotou είπε...

τι όμορφα που τα λες!! κι εμένα η θάλασσα μου αρέσει πολύ!

Dimitra Andritsiou είπε...

Faraona, έτσι είναι. Χρειάζεται σεβασμός και ταπεινότητα για κάθε τι ανεξέλεγκτο...
Όσο για τη σιωπή, να σου πω μια ιστορία παλιά:
Μαζεύτηκαν οι πολίτες Αθηναίοι για να συζητήσουν και ήταν και κάποιος που δεν μίλησε καθόλου. Στο τέλος τον πλησιάζει κάποιος σοφός (δε θυμάμαι ποιος) και του λέει: "Εσύ, για να μην μίλησες ή σοφός είσαι και επομένως σοφά έπραξες ή αγράμματος και σοφότερα έπραξες."

Dimitra Andritsiou είπε...

Δωράκι, κι εμένα, όπως κατάλαβες!
Φιλιά!

BUTTERFLY είπε...

Η θαλασσα ειναι πλανευτρα, μαγευτικη, ασκει μια γοητεια και μια ελξη που ειλικρινα δεν μπορω να την εξηγησω...σαν καποια μνημη χαραγμενη στο γενετικο μας υλικο εδω και αιωνες, μας τραβαει σαν μαγνητης, ειτε την κοιταμε απλα, ειτε χανομαστε μεσα της, στο γαλαζιο της...

Roadartist είπε...

Απλα Λατρευω τη θαλασσα...
..πολλες ωδες για αυτη!! :)

"ζαχαρούλα.." είπε...

η θάλασσα είναι πάντα εκεί.. και με χαρές και με λύπες.. μου κάνει παρέα και με ακούει αδιαμαρτύρητα με τις ώρες...

φιλάκια, καλό μήνα!

tzonakos είπε...

Εξαιρετικό αφιέρωμα στη θάλασσα.
Σαν τη μεγάλη μου αγάπη εχω το μπλέ της θάλασσας και τη λατρεύω.
Να κάναμε εναν Σύλλογο Εραστών Θάλασσας ;

Καλημερα και καλό μήνα.

Dimitra Andritsiou είπε...

butterfly~ Πολύ ωραία σκέψη, πεταλουδίτσα! Ναι, μάλλον είναι χαραγμένη στο γενετικό μας υλικό. Έτσι εξηγείται!

Dimitra Andritsiou είπε...

roadartist~ όσο πιο πολλές γίνεται! :)

Dimitra Andritsiou είπε...

ζαχαρούλα~ Βέβαια, και στις χαρές και στις λύπες. Το σχόλιό σου, ζαχαρένια όπως πάντα.
Καλό μήνα

Dimitra Andritsiou είπε...

tzonakos~ ευχαριστώ!
Σύλλογος Εραστών Θάλασσας... χμ.. Καλή ιδέα μου φαίνεται! Μέσα είμαι.

Τις καλημέρες μου

Unknown είπε...

Καλημερούδια! Ναι, ναι! Σύλογος εραστών θάλασσας! Και yahoo group underwater sex :P!

"ζαχαρούλα.." είπε...

καλημέραααααααααααααα!!!!!!!

φιλιά πολλά θαλασσινά!!!

tony jakarta είπε...

Μπορώ να κάθομαι με τις ώρες και να την βλέπω.
Μόνιμα πλανεμένος μαζί της.
Πλαταμώνα ή αγιόκαμπο πήγαινες μικρή ;

elie είπε...

Όμορφο post! Γεύτηκα αλμύρα...

Dimitra Andritsiou είπε...

tony jakarta~ Βελίκα, Αγιόκαμπο, Ρακοπόταμο, Κουτσουπιά! Σπάνια πήγαινα Πλαταμώνα. Και τώρα από τα ίδια μέρη αγναντεύω τη θάλασσα!
Από που είσαι, καλέ;


elie~ Να 'σαι καλά! Ναι, την αγαπώ πολύ!

tony jakarta είπε...

amelie είχα αλλά και διατηρώ σχέσεις με την Λάρισα. Στον Ρακοπόταμο έχω κατασκηνώσει πολλές πολλές φορές.

~ΕΚAΤΗ~ ...φως και παλι φως η ψυχη που μαχεται... είπε...

περασα να διαβασω φυσικα το υπεροχο ποστ σου......και να αφησω μια γλυκεια καλησπερα!

Aνεμος είπε...

θάλασσα πικροθάλασσα ..γιατί να σ αγαπήσω kalo χειμώνα

"ζαχαρούλα.." είπε...

καλησπέρα καλή μου... καλή εβδομάδα!!!

φιλάκια!

Με διαβάζουν;;;

Η κραυγή ενός παιδιού

Χαμογελω οταν βλεπω...